2- idârî kurumlar
a- Valilik ve Vilayetlerin İdaresi
⇒Yemen: Hz. Peygamber, Sâsânîlerin Yemen valisi Bâzân’ı İslâmiyeti kabul etmesi üzerine görevinde bırakmıştır. Bâzân’ın vefatı üzerine Yemen’deki her bölgeye yönetici tayin etmiştir. Bâzân’ın oğlu Şehr’i onun yerine, Amir b. Şehr’i kendi kabilesi Hemdân’a atamıştır. Zebîd, Aden ve Yemen’in sahil bölgesine Ebû Musa el-Eş’arî’yi; Cened’e Muaz b. Cebel’i; Hadramut’a Ziyâd b. Lebîd el-Ensârî’yi tayin etmiştir. Şehr b. Bâzân, Hz. Peygamber’in hastalığı esnasında Yemen’deki irtidat hareketi esnasında Esved el-Ansî tarafından öldürülmüştür.
⇒Bahreyn: Hz. Peygamber İslâm’ı tebliğ etmek, zekat ve cizye toplamak üzere 8/630 yılında Alâ b. Hadramî‘yi Bahreyn’e gönderdi. Alâ, Hz. Peygamber’in mektubunu Münzir b. Sâvâ‘ya verdi. Münzir, Hz. Peygamber’le birkaç defa mektuplaştıktan sonra Müslüman oldu. Hz. Peygamber Alâ b. Hadramî’yi Bahreyn’e vali tayin etti. Bazı kaynaklarda Alâ’nın, bu görevi Hz. Peygamber’in hayatı boyunca sürdürdüğü zikredilir. Diğer bazı kaynaklarda ise, daha sonra onun yerine Ebân b. Saîd’in tayin edildiği kaydedilir.
⇒Umman: Hz. Peygamber, Amr b. As‘ı İslâm’ı tebliğ etmek ve vergi toplamak üzere Umman’a gönderdi Hz. Peygamber vefat ettiği sırada Amr b. As orada vali olarak bulunuyordu.
⇒Mekke: Attâb b. Esîd. Muaz b. Cebel’i de Kur’an, sünnet ve fıkıh öğretmek üzere Attâb’ın yanında bırakmıştır.
⇒Taif: Osman b. Ebü’l-As. Hz. Ebû Bekir döneminde de Taif valiliğini sürdüren Osman b. Ebü`l-As’ı Hz. Ömer Umman ve Bahreyn valiliğine atamıştır
⇒Necran: Hâris b. Ka’boğullarına Amr b. Hazm. Amr b. Hazm Hz. Peygamber’in vefatı esnasında Necran’da bulunuyordu.
b- Hac Emîrliği
⇒Bu görev Mekke’nin Fethi’nden sonra ihdas edilmiştir. Mekke’nin fethedildiği yılda Hz. Peygamber’in özel olarak hac emîri tayin etmediği, bu görevi Mekke Valisi Attâb b. Esîd’in yerine getirdiği görülmektedir. 9/631 yılına gelindiğinde, haccın farz kılınması üzerine Hz. Peygamber Hz. Ebû Bekir’i hac emîri tayin ederek 300 kişilik bir kafilenin başında Mekke’ye gönderdi. Ertesi yıl, yani 10/632 yılında Hz. Peygamber bizzat haccetti. Hz. Peygamber’in vefatından sonra hac farîzasının emniyet içinde yerine getirilebilmesi işini halifeler üstlenmişlerdir. Halifeler bu görevi ya bizzat kendileri yürütmüşler, kendileri hacca gidemedikleri zaman ise güvendikleri bir şahsı hac emîri tayin etmişlerdir.
d- Kâtiplik
⇒Hz. Peygamber’in kâtiplerinin sayısı hakkında çeşitli görüşler vardır. Bunların sayısını on ile sınırlandıranlar bulunduğu gibi, otuzdan fazla olduğunu ve hatta kırk üçe ulaştığını söyleyenler de vardır ki bunların isimlerini kaynaklardan öğrenmekteyiz. Hz. Osman, Hz. Ali, Übey b. Ka’b, Zeyd b. Sâbit, Halid b. Saîd, Hz. Ebû Bekir ve Hz. Ömer, Hz. Peygamber’in en meşhur kâtipleridir.
e- Adlî İşler
⇒Hz. Peygamber’in hayatında vuku bulan ve kendisinin hüküm verdiği olaylara dair İslâm tarihinde müstakil eserler bile kaleme alınmıştır. İbn Tallâ el-Endelüsî(ö. 497/1104)’nin Kitâbu Akdiyeti’r-Resûl adlı eseri bunlardan biridir. Bazı siyer kitaplarında (meselâ Şâmî’nin Sîresi’nde) Hz. Peygamber’in hükümlerinde, fetvalarında izlediği hareket tarzına dair özel kısımlar ayrılmıştır.
⇒Huzeyfe b. Yemân: İki kardeşe ait arazi parçası üzerine yapılan bir evin kime ait olduğu hususunda varisler, ihtilafa düşerler. Meselenin halli için Hz. Peygamber’e başvururlar. O da davaya bakmak için Huzeyfe b. Yemân’ı görevlendirir. Huzeyfe bizzat evin yanına giderek keşif ve incelemelerde bulunur. Şahitleri ve bilirkişileri dinler. Sonunda verdiği kararı Peygamber’e bildirir. O da Huzeyfe’nin verdiği kararı onaylar.
f- Askerî Teşkilat
⇒Hz. Peygamber, hicret yürüyüşü de dahil, katıldığı savaşlarda ve gönderdiği seriyyelerde bayrak (livâ) ve sancak (râye) kullanmıştır.
⇒Râye: Sancak demektir.
⇒Livâ: Bayrak demektir. O dönemde savaşlar -Hendek, Taif ve Hayber kuşatmaları hariç-, genellikle yarım gün sürmüştür.
⇒Şiâr: Parola demektir.
⇒Müsle: Öldürülen bir kimsenin bir organının kesilmesi demektir.(Hz. Peygamber buna asla izin vermemiştir)
⇒Savaş esirlerine, öldürülme, fidye karşılığı veya mübadele, yani Müslüman esirlere karşılık serbest bırakma, şartlı serbest bırakma, köleleştirme ve karşılıksız serbest bırakma (ki Hz. Peygamber döneminde en fazla uygulanan usul budur) gibi muameleler yapılırdı. Hz. Peygamber esirlere iyi davranılmasını istemiş, onlara eziyet ve işkence yapılmasını yasaklamıştır. Kendisinden bilgi almak için bile olsa esire baskı yapılmasının uygun olmadığına işaret etmiştir.
⇒Mübadele: Esir alınan Düşman askerine karşılık Müslüman esirlerin serbest bırakılması.
⇒Sa’d b Âiz: Kuba mescidinde ve Bilâl-i Habeşî’den sonra Mescid-i Nebevî’de müezzinlik yapan sahâbî.
⇒Sa’d b. Ebû Vakkas: Vecc Vâdisine korucu tayin etti.
⇒İbn Mâce: “Kitâbü’l-Edeb”
⇒İbn Tallâ el-Endelüsî: Kitâbu Akdiyeti’r-Resûl